ตำนานและประเภทของมังกร

[Clara]

มังกร (อังกฤษ: dragon, จากละติน: draco) เป็นสัตว์วิเศษที่รู้จักกันในวรรณคดี มีรูปร่างลักษณะจัดอยู่ในประเภทสัตว์เลื้อยคลาน
หรืองู


ตำนานมังกร

ในตำนานยุโรป มังกรเป็นสัตว์อันตรายและน่าสะพรึงกลัวสำหรับมนุษย์ มังกรจึงเป็นศัตรูตัวฉกาจของเหล่าวีรบุรุษทั้งหลาย การฆ่ามังกรและขึ้นเถลิงราชย์เป็นกษัตริย์. มังกรจึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของกษัตริย์ ทั้งที่มีตัวตนจริง ๆ และในตำนานต่าง ๆ เช่น กษัตริย์อาเธอร์ ซึ่งมีนามสกุลว่า Pendragon มีความหมายว่า "ศีรษะของมังกร" หรือ "หัวหน้ามังกร" และมงกุฎของกษัตริย์อาเธอร์ ก็เป็นรูปมังกร.

เราพบมังกรได้ง่ายและบ่อยมาก ไม่ว่าจะเป็นในตำนานของทางยุโรปหรือเอเชียก็ตาม เรียกว่าที่ใดมีอารยธรรมและตำนาน ที่นั่นก็ต้องมีมังกรเป็นของคู่กัน. มังกรนั้นมีรูปร่างและลักษณะหลายอย่าง แตกต่างไปตามความเชื่อของแต่ละท้องถิ่น แต่โดยทั่ว ๆ ไปแล้วจะมีจุดเด่นคือ เป็นสัตว์ขนาดใหญ่ ร่างกายใหญ่โต มีพละกำลังมาก บางครั้งอาจพ่นไฟได้ หรือมีอำนาจเวทมนตร์มหาศาล และที่สำคัญคือ บินได้ (อาจจะมีปีกหรือไม่มีก็ได้) โดยขนาดรูปร่างและสีนั้น ก็แตกต่างกันไป

อย่างไรก็ตาม มังกรที่พบในตำนานของทางยุโรปและของทางเอเชียนั้น ค่อนข้างจะแตกต่างกันในแง่สัญลักษณ์ โดยเฉพาะคติของจีนที่มักจะถือว่า มังกรนั้นคือเทพเจ้า และเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นมงคล รวมถึงเป็นสัญลักษณ์ของจักรพรรดิ (ซึ่งเป็นสมมติเทพ) แต่ทางยุโรปนั้นมักจะถือมังกรเป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย (อันเป็นคติที่สืบทอดมาจากความหวาดกลัวงูของชาวยุโรป)


มังกรทิเบต
มังกรทิเบต นั้นเป็นมังกรที่อาศัยในทวีปเอเชียอยู่ในประเทศทิเบตในอารามแห่งหนึ่งบนเทือกเขาหิมาลัย มังกรทิเบตมักมีหลายๆคนคิดว่ามีแต่มังกรหลง(มังกรจีน)เฉพาะในทวีปเอเชียเท่านั้น มังกรทิเบตมีลักษณะคล้ายๆกับมังกรหลงแต่มันเป็นมังกรที่มีรูปร่างผอมกว่ามังกรหลงลำตัวมีเกร็ดสีแดงมีเขาและหนวดการโจมตีของมันคือ กัดและรัด อาหารที่มันกินคือตัวเยติหรือลิงภูเขาขนาดใหญ่และบางครั้งยังกินตัวจามารี


มังกรยุโรป
มังกรยุโรป เป็นมังกรมีชื่อเสียงในด้านนิสัยหวงสมบัติล้ำค่า เป็นศัตรูกับอัศวินทั้งหลายและพ่นไฟได้แต่มังกรยุโรปบางชนิดพ่นไฟไม่ได้ ลักษณะการโจมตีจึงเป็นการรัด ใช้กรงเล็บหรือพ่นพิษแทน และยังมีมังกรชนิดหนึ่งไม่พ่นพิษแต่เป็นน้ำแข็งที่มีฤทธิ์กัดกร่อนสูง(อุณหภูมิต่ำ)



มังกรจีน

มังกรจีน (อักษรจีนตัวเต็ม: 龍; อักษรจีนตัวย่อ: 龙; พินอิน: lóng) เป็นสัญลักษณ์โดดเด่นอันหนึ่งของจักรพรรดิและวัฒนธรรมจีน มีลักษณะที่มาจากสัตว์หลาย ๆ ชนิดผสมผสานกัน ลักษณะลำตัวยาวเหมือนงู มีเขี้ยวขนาดใหญ่หนึ่งคู่อยู่ที่บริเวณขากรรไกรด้านบน มีหนวดยาวลักษณะเหมือนกับไม้เลื้อย และมีแผงคอเหมือนกับของสิงโตอยู่บน คอ , คาง และข้อศอก มีเกล็ดสีเขียวเข้มทั่วทั้งบริเวณลำตัวรวมทั้งสิ้น 117 เกล็ด ซึ่งเกล็ดมังกรจำนวน 81 แผ่น มีคุณสมบัติเป็นหยางซึ่งเป็นเกล็ดที่มีความดี เกล็ดมังกรจำนวน 36 แผ่น มีคุณสมบัติเป็นหยินซึ่งจะเป็นเกล็ดที่มีความชั่ว ลักษณะเขาของมังกรจะมีสันหลังทอดยาวไปตามหลังและหาง เป็นหนามยาวและสั้นสลับกัน มีขา 4 ขาและกงเล็บแข็งแรง

เกล็ดของมังกรจีนนั้น จะผันแปรเปลี่ยนไปตามแต่ละชนิดของมังกร ตั้งแต่สีเขียวเข้มจนถึงสีทอง หรือบางแหล่งกล่าวกันว่า มังกรจีนนั้นมีหลายสี เช่น สีน้ำเงิน สีดำ สีขาว สีแดง สีเขียว หรือสีเหลือง แต่ในกรณีของมังกรชนิด ไชโอะ (chiao) หลังของมังกรจะเป็นสีเขียว บริเวณด้านข้างเป็นสีเหลือง และใต้ท้องเป็นสีแดงเข้ม มังกรจีนชนิดหนึ่งจะมีปีกที่ด้านข้างของลำตัว และสามารถที่จะเดินบนน้ำได้ แต่สำหรับมังกรจีนอีกชนิดหนึ่งเมื่อสะบัดแผงคอไปข้างหน้าและข้างหลัง จะทำให้เกิดเสียงที่ฟังดูเหมือนกับเสียงขลุ่ย

มังกรจีนจะมีโหนกอยู่บนหัวซึ่งทำให้สามารถบินได้ เรียกโหนกที่อยู่บนหัวว่า เชด เม่อ (ch’ih muh) แต่ถ้ามังกรจีนตัวใดไม่มีโหนกที่บริเวณหัว จะกำคทาเล็ก ๆ ที่เรียกว่า โพ เชน (po-shan) ซึ่งสามารถทำให้มังกรลอยตัวในอากาศได้ ในประเทศจีนคนโบราณมีความเชื่อกันว่ามังกรคือสัตว์ที่ทรงพลังและศักดิ์สิทธิ์แห่งฟ้าและดิน ได้รับการกล่าวกันว่ามีความเป็นมิตร มากกว่าความร้ายกาจ เป็นสัญลักษณ์ที่นำมาซึ่งความสุข และความอุดมสมบูรณ์ของบ้านเมือง พบได้ใน แม่น้ำและทะเลสาบ ชอบที่จะอยู่ท่ามกลางสายฝน มังกรได้รับการยกย่องว่า เป็นผู้สร้างกฎแห่งความใจบุญ และเป็นสิ่งที่เสริมสร้างความมั่นใจ และความเชื่อมั่นให้แก่กษัตริย์ในราชวงศ์ชิง กษัตริย์จะนั่งบนบัลลังก์มังกร เดินทางโดยเรือมังกร เสวยอาหารบนโต๊ะมังกร และบรรทมบนเตียงมังกร


ประเภทของมังกร

จีนลูกไฟ
จีนลูกไฟ (Chinese Fireball) เป็นมังกรเอเชียเพียงพันธุ์เดียว และมีรูปร่างที่แปลกแตกต่างจากพันธุ์อื่นๆเกร็ดเรียบสีม่วง รอบใบหน้าที่สั้นและย่นมีระบายครีบสีทองล้อมประดับไว้ ตัวเมียจะใหญ่กว่าตัวผู้ ไข่เป็นสีทับทิมสด มีจุดสีทอง เปลือกไข่มีค่าเพราะนำใช้ประกอบเวทมนตร์แบบจีนได้ พันธุ์ลูกไฟมีนิสัยดุร้ายแต่มีความอดทน ต่อสายพันธุ์เดียวกันสูงกว่ามังกรส่วนใหญ่ บางครั้งถึงกับยอมใช้อาณาเขตร่วมกับตัวอื่นถึงสองตัว พันธุ์จีนลูกไฟกินสัตว์เลี้ยงสูงด้วยนมเป็นหลัก แม้ว่าจะชอบกินเนื้อหมูและมนุษย์มากกว่าก็ตาม

นอร์เวย์หลังเป็นสัน
นอร์เวย์หลังเป็นสัน (Norwegian Ridgeback) นอร์เวย์หลังเป็นสันมีความคล้ายคลึงกับมังกรพันธุ์ฮังการีหางหนามในหลายๆด้าน แต่แทนที่จะมีหนามแหลมที่หาง มันกลับมีสันสีดำสนิทยื่นออกมาจาก หลังแทน พันธุ์หลังเป็นสันจะดุร้ายกับพันธุ์เดียวกันมากเป็นพิเศษ ทุกวันนี้มันจัดเป็นหนึ่งในสายพันธุ์มังกรที่หายากขึ้นทุกที มันเคยโจมตีสัตว์เลี้ยงลูก ด้วยนมขนาดใหญ่ที่อาศัยอยู่บนดินแล้วแทบทุกชนิด และที่ต่างจากมังกรทั่วไปคือมันกินสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในน้ำด้วย รายงานที่ปราศจากหลักฐานระบุว่ามัง กรพันธุ์นี้เคยโฉบเอาลูกปลาวาฬไปจากชายหาดแห่งหนึ่งในนอร์เวย์เมื่อปีค.ศ.1802 ไข่ของพันธุ์หลังเป็นสันมีสีดำ และตัวอ่อนจะพัฒนาความสามารถ ในการพ่นไฟได้เร็วกว่าพันธุ์อื่น(ระหว่างหนึ่งถึงสามเดือนเท่านั้น)

เพรูเวียน ไวเปอร์ทูท
เพรูเวียน ไวเปอร์ทูท (Peruvian Vipertooth) หรือเปรูเขี้ยวพิษ เป็นมังกรพันธุ์เล็กที่สุดและบินได้เร็วที่สุด ความยาวอยู่ราวๆสิบห้าฟุต เกล็ดเรียบสีทอง และมีสันสีดำ เขาสั้น เขี้ยวมีพิษร้ายแรง พันธุ์ เขี้ยวพิษโปรดปรานแพะและวัวแต่ก็ชื่อชอบรสเนื้อมนุษย์ด้วย จนสมาพันธุ์พ่อมดนานาชาติจำเป็นต้องส่งผู้ควบคุมไปลดปริมาณของพันธุ์เขี้ยวพิษเมื่อ ปลาศตวรรษที่19 ก่อนหน้านั้นปริมาณของมังกรพันธุ์นี้ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ

ยูเครเนียน ไอรอนเบลลี
ยูเครเนียน ไอรอนเบลลี (Ukrainian Ironbelly) หรือยูเครนกระเพาะเหล็ก เป็นมังกรพันธุ์ใหญ่ที่สุด น้ำหนักมากที่สุดถึงหกตัน ตัวกลมป้อม บินได้ช้ากว่าพันธุ์เขี้ยวพิษและพันธุ์โรมาเนียเขายาว อย่างไร ก็ตาม พันธุ์กระเพาะเหล็กมีอันตรายมาก มันทำลายบ้านเรือนให้ราบเป็นหน้ากองได้ เกล็ดสีเทาเป็นมัน ตาสีแดงเข้ม กรงเล็บยาวและแหลมคมมาก มังกร พันธุ์กระเพาะเหล็กถูกเจ้าหน้าที่พ่อมดยูเครนจับตาดูอย่างใกล้ชิด นับตั้งแต่มีตัวหนึ่งโฉบไปหิ้วเรือใบ(โชคดีว่างเปล่า) จากทะเลดำเมื่อปี ค.ศ.1799

โรมาเนียน ลองฮอร์น
โรมาเนียน ลองฮอร์น (Romanian Longhorn) หรือโรมาเนียเขายาว มีเกล็ดสีเขียวดำ เขาสีทองเป็นประกายซึ่งมันจะใช้เสียบเหยื่อย่างไฟ เขาของมันเมื่อเอาไปป่นแล้วมีค่ามาก ใช้เป็นเครื่องปรุงยาได้ ปัจจุบันนี้ดินแดนแหล่งกำเนิดของพันธุ์โรมาเนียเขายาวได้กลายเป็นเขตอนุรักษ์พันธุ์มังกรที่สำคัญที่สุดในโลก ซึ่งพ่อมดทุกสัญชาติได้ศึกษามังกรพันธุ์ ต่างๆอย่างใกล้ชิด พันธุ์เขายาวถูดจัดอยู่ในโครงการเพาะพันธุ์เร่งด่วนด้วยเนื่องจากจำนวนของมันลดต่ำลงมากในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ส่วนใหญ่ เป็นเพราะการซื้อขายเขาของมัน ซึ่งปัจจุบันจัดเป็นสินค้าซึ้อขายได้ประเภท ข

เวลส์สีเขียวธรรมดา
เวลส์สีเขียวธรรมดา (Common Welsh Green) พันธุ์เวลส์สีเขียวนั้นสีกลมกลืนกับหญ้าเขียวสดที่บ้านเกิดของมันเป็นอย่างดี มักจะทำรังอยู่บนภูเขาสูง ซึ่งกำหนดไว้เป็นเขตอนุรักษ์เพื่อให้มันอยู่อาศัย ถ้าไม่นับเหตุการณ์ที่อิลฟราคอมบ์ สายพันธุ์นี้ก็จัดอยู่ในประเภทที่สร้างปัญหาน้อยที่สุด มันชอบกินแกะเป็นอาหาร และจะหลีกเลี่ยงจากมนุษย์ ยกเว้นเมื่อ ถูกรบกวน พันธุ์เวลส์สีเขียวมีเสียงคำรามที่สูงๆต่ำๆเหมือนดนตรีอย่างน่าประหลาด และเป็นเสียงที่จดจำได้ง่ายมันจะพ่อไฟเป็นลำบางๆ ไข่เป็นสีน้ำตาล หม่นๆมีจุดสีเขียว

สวีเดนจมูกสั้น
สวีเดนจมูกสั้น (Swedish Short-Snout) เป็นมังกรสีฟ้าเหลือบเงินแสนสวย คนมักเอาหนังของมันมาทำถุงมือและโล่ เปลวไฟที่พ่นออกมาเป็นสีฟ้าใส ซึ่งเผาผลาญไม้และกระดูกเป็นเถ้าถ่านได้ ในไม่กี่วินาที พันธุ์จมูกสั้นฆ่ามนุษย์น้อยกว่ามังกรส่วนใหญ่ มันมักอาศัยอยู่ตามป่าและบริเวณภูเขาที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ จึงไม่มีวีรกรรมมากนัก

แอนติโพเดี้ยน
แอนติโพเดี้ยน (Antipodean Opaleye) หรือแอนติโพเดี้ยนตาสีรุ้ง มีถิ่นกำเนิดในนิวซีแลนด์ แต่ต่อมาก็อพยพไปอยู่ออสเตรเลีย เนื่องจากที่อยู่อาศัยในบ้านเกิดเริ่มมีจำกัดอาศัยอยู่ในหุบเขา มากกว่าตามภูเขา ซึ่งแตกต่างจากมังกรทั่วไปมังกรพันธุ์นี้มีขนาดกลาง(น้ำหนักระหว่างสองถึงสามตัน)ตาสีรุ้งอาจจะเป็นมังกรพันธุ์ที่สวยงามที่สุดก็ เป็นได้ มีเกล็ดมันวาวสีเหลือบรุ้ง และมีดวงตาหลากสีส่องประกายปราศจากม่านตา ซึ่งเป็นที่มาของชื่อพันธุ์ มังกรพันธุ์นี้จะพ่นไฟสีม่วงเจิดจ้า ตาม มาตรฐานมังกรถือว่าไม่ดุร้ายนัก ส่วนมากถ้าไม่หิวก็จะไม่ฆ่า อาหารโปรดของมันคือแกะแต่ก็เคยล่าเหยื่อใหญ่กว่านั้น การฆ่าจิงโจ้ครั้งใหญ่ตอนปลาย ทศวรรษที่ 1970 เป็นฝีมือของพันธุ์ตาสีรุ้งตัวผู้ที่ถูกตัวเมียซึ่งมีอิทธิพลมากกว่าออกจากบ้าน ไข่ของมันสีเทาซีด และมักเกิ้ลที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวมักเข้า ใจผิดว่าเป็นฟอสซิล

ฮังการีหางหนาม
ฮังการีหางหนาม (Hungarian Horntail) คาดว่าดุร้ายที่สุดในบรรดามังกรทุกสายพันธุ์ พันธุ์ฮังการีหางหนามมีเกล็ดสีดำและรูปร่างคล้ายกิ้งก่า ตาสีเหลือง เขาสีบรอนซ์ และตลอดหางอันยาว เหยียดของมันก็มีหนามแหลมสีบรอนซ์เช่นเดียวกัน พันธุ์หางหนามพ่นไฟได้ไกลที่สุด(ไกลสุดถึงสิบห้าฟุต)ไข่สีเทาเหมือนซีเมนต์และเปลือกแข็งมาก ตัว อ่อนจะเจาะเปลือกออกมาโดยใช้หาง ซึ่งมีหนามแหลมติดตัวมาตั้งแต่เกิดพันธุ์ฮังการีหางหนามกินแพะ แกะ และถ้าเป็นไปได้ก็จะกินมนุษย์เป็นอาหาร

เฮบริเดี้ยนสีดำ
เฮบริเดี้ยนสีดำ(Herbridean Black) มังกรท้องถิ่นของอังกฤษอีกสายพันธุ์หนึ่งซึ่งดุร้ายกว่าพันธุ์เวลส์เขียวเพื่อนร่วมถิ่นมาก พันธุ์เฮบริเดี้ยนสีดำใช้พื้นที่อยู่อาศัยถึงหนึ่งร้อนตารางไมล์ต่อ หนึ่งตัว มันยาวได้ถึงสามสิบฟุต เกล็ดไม่เรียบ ตาสีม่วงสุกใส และมีสันเตี้ยๆแต่คมกริบเรียงเป็นแถวตลอดแนวหลัง ปลายหางมีหนามใหญ่ลักษณะเหมือน ลูกศร และมีปีกโค้งเหมือนค้างคาว เฮบริเดี้ยนสีดำกินกวางเป็นอาหารหลัก แต่ก็เคยบินโฉบเอาสุนัขตัวใหญ่หรือแม้แต่แม่วัวไปกิน ตระกูลพ่อมดแมกฟัสตี้ ที่มีถิ่นพำนักอยู่ในเฮบริดีซมานับศตวรรษ รับหน้าที่ดูแลควบคุมมังกรประจำถิ่นพันธุ์นี้เรื่องมาจนเป็นประเพณี


ที่มา :คลังปัญญาไทย

[RisingzRosez]

พี่เล็กเก่งจัง LOL
ตอนแรกโบก็ลองหาข้อมูลมังกรมาลงเหมือนกัน แต่หาไม่เจอ เจอก็น้อย บางที่ก็เป็นข้อมูลขยะ เกลื่อน
/me กลิ้งไปมา เดี๋ยวโบไปหาของมาลงบอร์ดมั่ง - v -

[Clara]

เมื่อก่อนพี่ชอบหาข้อมูลมาวาดการ์ตูนบ่อยๆ น่ะ บางอันก็หายสาบสูญไปบ้างแล้ว
แต่ยังวาดแฟนตาซีไม่สำเร็จซักเรื่อง นอกจากการ์ตูนแก๊กสั้นๆ (ยังต้องฝึกอีกเยอะ)